Kijkje in mijn kleutergroep … (32)

5 december.

Eindelijk was de langverwachte dag gekomen. We zouden om 8 uur op school zijn en eerst onder elkaar Sinterklaas vieren en pakjes uitdelen.
Daarvoor hadden we gisteren eerst briefjes gemaakt. 

Het was spiegelglad op straat. Toen we in school kwamen, was er consternatie, want juffrouw Woudstra en Juf Wierda waren er nog niet.
Er was vast wat gebeurd met de bus. En de Sinterklaas en Piet zaten er ook in, wat moesten we doen?

De moeders met de kinderen stonden al allemaal al voor de deuren. Daar hebben ze eerst nog maar even laten wachten. Daarna gingen we ieder voor een deur van het lokaal staan en zorgden ervoor dat de kinderen er niet binnenkwamen. Ze kwamen allemaal in de speelzaal te zitten. De kinderen werden door dat wachten nog drukker dan ze al waren.

Om 9 uur kwamen juffrouw Woudstra en juffrouw Wierda al aan met hoog rode kleuren. Ze hadden een botsing gehad en de bus kwam dwars over de weg te staan. Het gevolg was een kettingbotsing tussen Leeuwarden en Dronrijp. Juffrouw Woudstra en juffrouw Wierda hebben toen geprobeerd te liften naar Leeuwarden, maar dit lukte niet. Daarom zijn ze helemaal naar het station gelopen en konden op het nippertje de trein halen.

Dus Sinterklaas en Piet moesten om 9 uur nog naar de kapper om te schminken, dus moesten we de kinderen zo lang bezighouden. Eerst wat platen op de pickup gedraaid, daarna gingen we allemaal aan beide kanten van de gang staan. Juffrouw Wierda was meesterlijk. Ze improviseerde van alles. Gymnastiek zoals handen, hoog handen laag. Daarna vertelde ze een verhaal van Piet die snoepte van de chocola. Daarna ging ze uit de beelden hoe ze Sinterklaas het fietsen zou leren en de kinderen zongen daarbij het versje in het Fries ‘Sinterklaas ging uit fietsen’. 

Omdat het nog niet eens half 10 was, ging ze met juffrouw Haitsma maar poppenkast spelen.

Om kwart voor tien kwamen Sinterklaas en Piet eindelijk aan. Dde kinderen waren helemaal niet bang voor ze, integendeel.
Piet gaf allemaal handjes en dit wekte grote vreugde. Daarna gingen ze in de speelzaal waar Sinterklaas en Piet op de versierde stoelen mochten zitten.
Daarna vertelde Sinterklaas dat hij zo laat was, omdat het zo glad was.
Piet deed allemaal capriolen wat de kinderen prachtig vonden.
Toen pakte Sinterklaas het grote boek en vroeg of er ook een jongetje was die Foeke heette en of die bij Sinterklaas wilde komen. Foeke is altijd een erg ondeugend jongetje. Hij had altijd het grootste woord, maar nu hij keek zo angstig en verschrikt. Toen Piet hem kwam halen, begon hij te huilen. Maar Sinterklaas was helemaal niet boos.

Daarna ging Piet voetballen met Jopie. Het ging prachtig en Piet viel steeds op zijn gat. Daarna kwamen twee kinderen uit de jongste klas bij Sinterklaas en zongen een versje. Toen werden pepernoten gestrooid. Dit ging heel leuk en iedereen kreeg een handvol. Ook kregen ze boekjes van Sinterklaas.

Daarna ging hij door de klassen. Dit ging erg vlug omdat het al laat was. De kinderen hadden stralende gezichten toen ze wat kregen. Sommigen keken toen niet meer naar Sinterklaas om, maar paktne alles uit. Ook waren er die niet eens keken wat ze gekregen hadden. Een meisje zei tegen me: “Deze Sinterklaas is heel anders dan die van gisteren”. Ze had namelijk toen feest in “De Korenbeurs” gehad.

Het waren hele leuke cadeautjes die de kinderen kregen. De meisjes in onze klas halen bijna allemaal een pop of een borduren-/ vlechtdoos gekregen. De jongens kregen natuurlijk auto’s. In de doos of mand zat nog een reep, een suikerhart en een taaipop. Erna, die een poëziealbum had gekregen, vertelde het aan iedereen. Toen ze nog eens in de doos keek, zaten er ook nog poëzieplaatjes in. Toen kon ze niet meer gewoon praten. Ze schreeuwde huid het uit: “Ik heb ook nog poëzieplaatjes gekregen”. Ze kwam even bij me staan en zei: “Sinterklaas is toch wel erg lief nou”.

Toen zei juffrouw Wierda: “Sinterklaas moet u eens horen. Er is hier nog een meisje die een heel mooi versje kan zingen”. Toen mocht Rika het versje zingen van: “Mijn oom, die woont in China.” Ze kwam boven op de tafel te staan en ze zong zo hoog dat ze het bijna niet halen kon en haar ogen zaten vol vuur. Het was een prachtig gezicht.

Daarna zei Sinterklaas: “Nu kindertjes, ik moet nu naar een ziek kindje van juffrouw Haitsma’s klas. Dit vonden de kinderen erg jammer. Ze zongen nog een liedje van Dag Sinterklaasje en toen gingen ze naar het kamertje.

De kinderen gingen allemaal met verrukte en blijde gezichten naar huis. Je kon wel aan de gezichtjes zien dat ze het prachtig hadden gevonden.