Neemt het enthousiasme voor het vak van kleuterjuf (meester) af?

Ik kan niet zeggen dat het klopt dat het enthousiasme voor het vak van kleuterjuf aan het afnemen is omdat ik niet alles op facebook volg. Ik kan wel vertellen wat ik zelf de afgelopen jaren in het onderwijs heb gezien en wat dat met mij gedaan heeft en nog steeds doet.

Ik ben altijd erg enthousiast geweest over het kleuteronderwijs; ik ging op zoek in mijn directe omgeving naar alles wat ik maar kon bedenken om bij een thema te gebruiken. Ik ging op zoek in de bibliotheek naar passende boeken, versjes, liedjes en mijn creatieve mind werkte op volle toeren.

Ik heb wat afgesjouwd met bakken vol spullen en elk nieuw thema was weer een feestje. Dit heb ik tot 2018 volgehouden.

Ik zou het eerder opgegeven hebben als ik niet de kans had gekregen om met vluchtelinge kleuters te mogen werken. Ik kon op dat moment alles van het geleerde op de opleiding en uit mijn  praktijkervaring heel goed gebruiken; werken met concreet materiaal, veel taal aanbod, muziek maken en hier samen met de kinderen van genieten. Het was in één woord geweldig!

Toen kwam ik terug in het reguliere onderwijs aan kleuters.

Natuurlijk had ik eerder om mij heen gezien dat er steeds meer gebruik werd gemaakt van methodisch werken in de kleutergroep, maar nu moest dat ook mijn werkwijze gaan worden. Als ik aangaf dat ik het ontzettend moeilijk vond om het enthousiasme waarmee een methodemaker wellicht de methode gemaakt had over te brengen op de kleuters, kreeg ik steevast te horen: “je mag er je eigen draai aan geven”. Ik raakte die “draai” helemaal kwijt. Mijn creativiteit was weg en het sjouwen met bakken vol spullen werd door mijn duo als last ervaren; zij zag en ziet er niet in, wat ik erin zie.

Het tijdperk van het digibord en methoden heeft de overhand gekregen. Geen gedoe, geen “rommel” en altijd het perfecte plaatje, liedje of oefening binnen handbereik. Het zijn allemaal “lesjes” geworden. Het enthousiasme bij leerkrachten die met kleuters werken is misschien niet afgenomen, het is zo heel anders. Het is niet meer zoals wij het geleerd hebben. Is het daarom minder?

Misschien denkt de meerderheid van niet, maar ik denk dat er op dit moment heel wat stappen in de ontwikkeling van de kleuter worden overgeslagen. Hierbij denk ik aan het werken met concreet materiaal en het spel. Hoe komt het dat er tegenwoordig zoveel kinderen doorverwezen worden naar een speltherapeute? Ik denk het antwoord gedeeltelijk wel te weten, maar dat is niet gebaseerd op feiten. Het is een ‘onderbuik’ gevoel.

(lid van Onze Kleuterklas Community)